मी यशवंत कला महाविद्यालयातून पुणे गाठल,,,,,अभिनव च्या ४ वर्षात माझ्या कलात्मक आयुष्यात पार बदल होत गेले. यशवंत मध्ये ATD पुरत मर्यादित असलेल्या आयुष्याला ध्येयाच वेड लागल होत…. मला तर अस वाटत कि मी JJ ला गेलो ते माझ्या चित्राला खऱ्या अर्थाने बळकटी मिळावी यासाठी.
माझी घरची परिस्थिती जेमतेम होती. मुंबईत राहायची सोय झाली म्हणजे झाल मग बाकीच सगळ चालून जात. मग पोटापाण्याच माणूस कस ही भागवता येत.. मी आमच्या चिखली च्या आमदार सौ.रेखाताई खेडेकर यांना विनंती केली आणि माझी आमदार निवास ला राहण्याची सोय झाली.नाना ने ही खूप मदत केली. मुंबईत राहण्याचा प्रश्न तर सुटला होता.
डिप.ए.एड च्या मुलाखतीचा दिवस जवळ आला होता, त्यानंतर लिस्ट लागणार होत्या. आम्हाला अगोदर काही नी सागितलं होते. jj ला तर चालले पण जपून तेथे आर डी चौधरी नावाची तोफ आहे जरा जपून वागा. मुलाखती ला एकामागून एक मुल आत जात आणि बाहेर येत. आल्यानंतर जो तो आपले आतील अनुभव सांगत होते. माझा नंबर जसा जसा जवळ येत होता तसा तसे काळजाचे ठोके वाढत होते.
माझी मुलाखतीची वेळ आली.खर तर कॉलेज मध्ये प्रवेशासाठी मुलाखत ती मी पहिल्यांदाच अनुभवत होतो.मी दरवाज्यातून परवानगी घेऊन आत गेलो. मला नाव ,गाव विचारले, होस्टेल मिळणार नाही तुम्हाला,,,,राहण्याची व्यवस्था तर आहेना ?
अर्ध्यात सोडून जायचा नाही तर,,,,,,, , असे एकामागोमाग प्रश्नावर प्रश्न सुरु झालेत ,,,,
जणू काही तोफेचे गोळ्यांचा भडीमारच होत होता.
मी म्हंटला हो राहण्याची व्यवस्था झाली माझी, आमदार निवास ला.
लगेच ते म्हंटले,,,, अभ्यास होईल का ?
ते म्हणाले तुझा नंबर लागून जाईल.
लिस्ट मध्ये नाव बघून प्रवेश निश्चित कर,आणि शेवटी हसून म्हणाले तुला ४२१ कस काय पडले रे ?,,,, कोनी दिले तुला ?आणि सगळेच हसायला लागले ,,,,मला काही समाजलच नाही.
त्याच विचारात बुडून मी बाहेर आलो ते अस का म्हंटले असेल,,,,नंतर कळला कि ते मला हसून ४२० म्हणत होते पण त्यात १ मार्काची भर कशी काय पडली हे त्यांना म्हणयचे होत.…
मुलाखत झाली आणि मी गावाकडे निघून गेलो,,,आणि मित्राकडून फोन वर प्रवेशची अंतिम तारीख विचारून बरोबर शेवटच्या दिवसी पाचलो.
गेल्यागेला झापलं राव मला,,,,म्हणे उशीर का ?
मी म्हंटलो उशीर थोडी झाला आजचा शेवटचा दिवस आहे ना , ,,,
लिस्ट बघितली का ?,,,मी म्हंटल नाही,,,,,मला कश्याला बघायची लिस्ट ,,,मुलाखातीलाच तर सांगितलं न तुम्ही की तुझ नाव लिस्ट ला पहिलेच असेल मग मी कशाला लिस्ट बघू ,,,,,, तरीही ते म्हणाले जा लिस्ट बघून ये आणि मी बघून आलो ,,,,पण मला तेव्हा नाही कळला का बघून ये म्हंटलेले. मी लिस्ट बघून आल्यावर मला ऑफिस ला पाठवून प्रवेश निश्चित करायला सांगितला. मी प्रवेश केला.
नंतर त्याच्याकडूनच कळला मी obc मध्ये असताना त्यांनी चुकून माझ नाव sc मधून टाकल्या गेला होत.त्यामुळेच प्रवेश घेतल्यावर हि माझी कागदपत्र चेक केले त्यांनी त्याच्या रजिस्टर मध्ये ही obc च होत ,,,,,,त्यांनी माझ नाव ओपन मध्ये टाकला असत तरी मला प्रवेश मिळालाच असता. पण चुकी कुणाची हि असेल मात्र १ sc कोट्यातील मुलाचा प्रवेश मात्र येथे हुकला.
त्या मुळेच ते मला म्हणत असावे तू लिस्ट बघितली का ?
मला मात्र ते समजला नाही,,,,मला त्यांनी सांगितले त्या वेळी कॉलेज सुरु होऊन बरेच दिवस उलटले होते. ते त्याच्या वेळीच लक्ष्यात आल असत तर आमच्या त्या २५ मधील १ obc कमी झाला असता अन १ sc नवीन वाढला असता……असो हे झाल जर तर.
माझी घरची परिस्थिती जेमतेम होती. मुंबईत राहायची सोय झाली म्हणजे झाल मग बाकीच सगळ चालून जात. मग पोटापाण्याच माणूस कस ही भागवता येत.. मी आमच्या चिखली च्या आमदार सौ.रेखाताई खेडेकर यांना विनंती केली आणि माझी आमदार निवास ला राहण्याची सोय झाली.नाना ने ही खूप मदत केली. मुंबईत राहण्याचा प्रश्न तर सुटला होता.
डिप.ए.एड च्या मुलाखतीचा दिवस जवळ आला होता, त्यानंतर लिस्ट लागणार होत्या. आम्हाला अगोदर काही नी सागितलं होते. jj ला तर चालले पण जपून तेथे आर डी चौधरी नावाची तोफ आहे जरा जपून वागा. मुलाखती ला एकामागून एक मुल आत जात आणि बाहेर येत. आल्यानंतर जो तो आपले आतील अनुभव सांगत होते. माझा नंबर जसा जसा जवळ येत होता तसा तसे काळजाचे ठोके वाढत होते.
माझी मुलाखतीची वेळ आली.खर तर कॉलेज मध्ये प्रवेशासाठी मुलाखत ती मी पहिल्यांदाच अनुभवत होतो.मी दरवाज्यातून परवानगी घेऊन आत गेलो. मला नाव ,गाव विचारले, होस्टेल मिळणार नाही तुम्हाला,,,,राहण्याची व्यवस्था तर आहेना ?
अर्ध्यात सोडून जायचा नाही तर,,,,,,, , असे एकामागोमाग प्रश्नावर प्रश्न सुरु झालेत ,,,,
जणू काही तोफेचे गोळ्यांचा भडीमारच होत होता.
मी म्हंटला हो राहण्याची व्यवस्था झाली माझी, आमदार निवास ला.
लगेच ते म्हंटले,,,, अभ्यास होईल का ?
ते म्हणाले तुझा नंबर लागून जाईल.
लिस्ट मध्ये नाव बघून प्रवेश निश्चित कर,आणि शेवटी हसून म्हणाले तुला ४२१ कस काय पडले रे ?,,,, कोनी दिले तुला ?आणि सगळेच हसायला लागले ,,,,मला काही समाजलच नाही.
त्याच विचारात बुडून मी बाहेर आलो ते अस का म्हंटले असेल,,,,नंतर कळला कि ते मला हसून ४२० म्हणत होते पण त्यात १ मार्काची भर कशी काय पडली हे त्यांना म्हणयचे होत.…
मुलाखत झाली आणि मी गावाकडे निघून गेलो,,,आणि मित्राकडून फोन वर प्रवेशची अंतिम तारीख विचारून बरोबर शेवटच्या दिवसी पाचलो.
गेल्यागेला झापलं राव मला,,,,म्हणे उशीर का ?
मी म्हंटलो उशीर थोडी झाला आजचा शेवटचा दिवस आहे ना , ,,,
लिस्ट बघितली का ?,,,मी म्हंटल नाही,,,,,मला कश्याला बघायची लिस्ट ,,,मुलाखातीलाच तर सांगितलं न तुम्ही की तुझ नाव लिस्ट ला पहिलेच असेल मग मी कशाला लिस्ट बघू ,,,,,, तरीही ते म्हणाले जा लिस्ट बघून ये आणि मी बघून आलो ,,,,पण मला तेव्हा नाही कळला का बघून ये म्हंटलेले. मी लिस्ट बघून आल्यावर मला ऑफिस ला पाठवून प्रवेश निश्चित करायला सांगितला. मी प्रवेश केला.
नंतर त्याच्याकडूनच कळला मी obc मध्ये असताना त्यांनी चुकून माझ नाव sc मधून टाकल्या गेला होत.त्यामुळेच प्रवेश घेतल्यावर हि माझी कागदपत्र चेक केले त्यांनी त्याच्या रजिस्टर मध्ये ही obc च होत ,,,,,,त्यांनी माझ नाव ओपन मध्ये टाकला असत तरी मला प्रवेश मिळालाच असता. पण चुकी कुणाची हि असेल मात्र १ sc कोट्यातील मुलाचा प्रवेश मात्र येथे हुकला.
त्या मुळेच ते मला म्हणत असावे तू लिस्ट बघितली का ?
मला मात्र ते समजला नाही,,,,मला त्यांनी सांगितले त्या वेळी कॉलेज सुरु होऊन बरेच दिवस उलटले होते. ते त्याच्या वेळीच लक्ष्यात आल असत तर आमच्या त्या २५ मधील १ obc कमी झाला असता अन १ sc नवीन वाढला असता……असो हे झाल जर तर.
J J ला महाराष्टातील वेगवेळ्या भागातील विद्यार्थी आले होते ,,,,,त्यामध्ये नाशिक कला निकेतन, अभिनव , कलाविश्वा सांगली ,वसई ,JJ आणि मोठ्या प्रमाणात जे होते रहेजा स्कूल ऑफ आर्ट चे,,,,,आम्ही २५ म्हणजे मी ,नयन , निलेश,गोकुळ,तेजाळे,प्रसाद KK ,साधना ,चंदू ,मिताली,शिल्पा, सोनाली,वैशाली, आनंद, रेश्मा,कुलदीप तांडेल, वैशाली,जतिन,तानाजी,श्रद्धा,अनुजा, तेजा विशाल माली,आणि सर्वात शेवटी उज्ज्वल.
उज्ज्वल मुले सर्व उज्ज्वल झाले.
JJ च्या वर्गात बसण्याचा पहिलाच दिवस होता तो माझा,,,,,, मला नेहमीप्रमाणे उशिरा यायची सवय. … सवयी प्रमाणे उशिरा वर्गात आलो… पहिल्या दिवशी लवकर आत घेतले नाही . नंतर थोड्या वेळाने आत आल्या वर सर्व मुल मुली बोर्ड वर लावलेला अभ्यासक्रम लिहित होते पहिल्या पाना पासून ,,,,आणि मी जाऊन शेवटचे पान सुरु केल होत.
सर्व जन रफ वहीतच लिहत होते मग सुरवातीच पान काय नि शेवटच पान काय.,,,सारखेच ना.
मला बऱ्याच वेळा उशीर होत असे …आल्यानंतर,,,,, आत येऊ का सर ? असे दोन तीन वेळेस म्हंटले पण सर ने लक्ष देत नसत आणि तसच बाहेर उभ करत असत,,,नंतर आत घेत.
असे आमचे अति शिस्तप्रिय आर डी चौधरी सर
सर ची अतिशिस्त खूप त्रासदायक होती …त्यातून JJ त काय काय घडत गेले.
अजून खूप बाकी आहे …….
अजून खूप बाकी आहे …….
No comments:
Post a Comment