आमचं मुळ गाव कोणत असा प्रश्न एकदा आई ला विचारला होता. आई म्हंटली कि आपल मुळ गाव ,,,मेहकर भागातील गहुगाव आहे.पण त्याही अगोदर बार्शी टाकळी जवळ बाभूळगाव या गावचे आहोत अस म्हणतात,,,,,,,, आता ते गाव अस्तित्वात आहे अथवा नाही काही पत्ता नाही.
नागरतास म्हणून मालेगाव तालुक्यात छोटस गाव आहे,,,या गावात आमच आराध्य दैवत,,,,,, तुळजा भवानी.
नागरतास म्हणून मालेगाव तालुक्यात छोटस गाव आहे,,,या गावात आमच आराध्य दैवत,,,,,, तुळजा भवानी.
माझ्या आजोबाची बहिण शेळगाव आटोळ ला राहायची म्हणे,,,,,त्यामुळेच आम्ही बांबल कुटुंब शेळगाव आटोळ या गावी वसलो,,,पुढे माझ्या आजी-आजोबांना त्यांच्या आत्याकडे चिखली ला यावे लागले. माझी आजी वारली त्या वेळी माझ्या बाबा ४ थी पास होऊन ५ वी ला जाणार होते पण त्याची आई वारली अन शाळा सुटली ती कायम ची.
३ वर्षाचे माझे काका(श्रीराम चंदनशिव) व आत्या ६ महिन्यांच्या.
माझ्या बाबाचा जन्म चिखली म्हध्ये १९३८ ला झाला,,,,, ४ थी पास होऊन माझ्या बाबांनी शाळा सोडून सुतारी कामाला सुरवात केली. त्या काळात शाळा खूप कडक आणि शिस्तबद्ध असायची,,, ते अजून ३ वर्ग शिकले असते तर एखादी नोकरी मिळाली असती त्या काळात,,,,, अन आमचे जे पैश्या अभावी हाल झाले ते नसते आमचे,,,, असो,,,, पण होनी ला कोण टाळू शकत ना .
आजोबा च फिरते किरणा दुकान होत अस आई सांगते ,,,, आजोबा हेल्यावर ('रेडा') किराणा विकायचे ,,गावोगावी जाऊन. माझे आजोबा तसे माळकरी-वारकरी होते. एकदा का वारी जवळ आली की मग संपल,,,ते पंढरपूर ला वारीत जायचे,,, बाबा आणि भावंडांचे फार हाल झालेले, धान्य पुरेशे नसायचे. भाताचा किस्सा सांगितलेला तो आठवला तर कसतरी होत. आई सांगते की , तांदूळ कमी असायचे, मग हे तांदुळात पाणी जास्त टाकायचे, अगोदर थोड थोड उकळलेले ते पाणी पिउन घ्यायचे व नंतर शिजलेला भात खाऊन झोपी जायचे .म्हणूनच माझे काका आज हि खूप चिकाटीने वागतात बहुतेक.
३ वर्षाचे माझे काका(श्रीराम चंदनशिव) व आत्या ६ महिन्यांच्या.
माझ्या बाबाचा जन्म चिखली म्हध्ये १९३८ ला झाला,,,,, ४ थी पास होऊन माझ्या बाबांनी शाळा सोडून सुतारी कामाला सुरवात केली. त्या काळात शाळा खूप कडक आणि शिस्तबद्ध असायची,,, ते अजून ३ वर्ग शिकले असते तर एखादी नोकरी मिळाली असती त्या काळात,,,,, अन आमचे जे पैश्या अभावी हाल झाले ते नसते आमचे,,,, असो,,,, पण होनी ला कोण टाळू शकत ना .
आजोबा च फिरते किरणा दुकान होत अस आई सांगते ,,,, आजोबा हेल्यावर ('रेडा') किराणा विकायचे ,,गावोगावी जाऊन. माझे आजोबा तसे माळकरी-वारकरी होते. एकदा का वारी जवळ आली की मग संपल,,,ते पंढरपूर ला वारीत जायचे,,, बाबा आणि भावंडांचे फार हाल झालेले, धान्य पुरेशे नसायचे. भाताचा किस्सा सांगितलेला तो आठवला तर कसतरी होत. आई सांगते की , तांदूळ कमी असायचे, मग हे तांदुळात पाणी जास्त टाकायचे, अगोदर थोड थोड उकळलेले ते पाणी पिउन घ्यायचे व नंतर शिजलेला भात खाऊन झोपी जायचे .म्हणूनच माझे काका आज हि खूप चिकाटीने वागतात बहुतेक.
माझे काका श्रीराम बांबल(चंदनशिव) आई वारली त्या वेळी ३ वर्षाचे पुढे बाबांनी तर शाळा सोडली पण काकांनी चांगल्या प्रकारे शाळा शिकून शिक्षकाची नोकरी मिळविली,बरेच वर्ष नोकरी च्या गावी असत ,,,,काका पुढे मुख्याध्यापक झाले.खूप चांगल झाल त्याचं,,,,, त्यांची मेहनत,चिकाटीने त्याचं आयुष्य बदलले. माझा भाऊ ( काकाचा मुलगा ) आमच्याकडे शिकायचा,,,भाऊ खूप हुशार होता,,,आई सांगते बकऱ्याच्या खोलीत घासलेट च्या दिव्यावर अभ्यास करायचा म्हणे. त्या हुशारीवर तो आज नवोदय विद्यालय समितीच्या शाळेचा सध्या प्राचार्य आहे. मला खरच अभिमान आहे माझ्या भावाचा.तो सध्या आसाम ला असतो.
आम्हाला शिक्षण देऊन सुशिक्षित बनविणारी म्हणजे माझी आई. आई ने खूप हाल अपेष्टा तून आम्हाला शिकविले.माझी बहिण आठवीपर्यंत शिकली भाऊ BA झालेला. आणि मी G D Art झालो.
आमच्या सर्वांच्या जीवनात आई ने खूप मोलाची भूमिका बजावली आहे,,,,बायको,आई,बहिण,लेक,सासू, आणि आजी अश्या अनेक भूमिका बजावल्या आईने. त्या मी सविस्तर मांडेल पुढील लेखात.
सुनिल बांबल.
सुनिल बांबल.
No comments:
Post a Comment