आनंद घ्यायचाय ना,,,मग चित्र काढा.

         
         अभिनव कला महाविद्यालयात जी डी आर्ट करत असताना,,, आम्ही ६० ते ६२ मुल मुली एकाच वर्गात चित्रकलेची एकेक पायरी चढलो. डिप्लोमा ची पायरी तशी सोबत राहण्याची शेवटचीच म्हंटले तरी चालेल,,,कारण त्यानंतर ज्याचे त्याचे वेगवेगळे रस्ते झाले.
काहींनी अभिनव ला डीप ए एड केल,,,,,तर काहींनी इतर कॉलेज
मी आणि नगरकर ने जे जे गाठले.
काहींनी एस एन डी टी महिला कॉलेज ला मास्टर केल,,,
बऱ्याच मुला मुलीचे शिक्षण संपले ,,,
एखाद दुसरा शिकायला विदेशात गेला.
या दरम्यान काही चे लग्न झाले ,,,
काहीची पाऊले कमाई साठी मार्ग शोधत शोधत ,,,चित्रकले पासून थोड्या फार प्रमाणात दूर झाले .
कॉम्प्युटर च्या जगात हरविले ,,
त्यातील काही कला अंश असलेली तर काही नसलेली.
काही चित्राच्या पैशात जगण्याचा प्रयत्न करत आहे,,,काही चित्रकलेतून शिक्षक माध्यमात तर काही खाजगी शिकवणीच्या आधार ,,,फोटोग्राफी तून,,,,तर व्यावसायिक चित्रकार म्हणून.
पैसा कमविण्याची माध्यम च सारी.
काहींना भरपूर पैसा मिळाला,,,
काहींना गाडी,घर, पाहिजे तशी बायको सर्व काही मिळाले ,,,काहींना तडजोड करावी लागली ,,,ज्याचे चित्र काढण बंद झाले त्यांनी किमान चित्रकले तून शिकले म्हणून किमान महिना भरातून एक चित्र तरी काढण्या साठी वेळ काढावा.चित्रात रमायला वेळ लागेल पण…… पण रमाच.

ज्यांनी चित्रकलेत ५ वर्ष घालवली त्यांनी किमान ५ चित्र करून घरात लावायला हरकत नाही .
विकली च पाहिजे हा अट्टाहास थोडीच आहे,,,थोडा आनंद तर देईल ती ,,काही काळ का होईना.
मान्य आहे सर्व चित्रकार नाही होऊ शकत,,त्या साठी खूप सय्यम हवा.

चित्र काढून आनंद तर निश्चित मिळेल ना,,,
प्रत्येकाचा चित्रातील विचार पाहणाऱ्याला कळत वा पटत थोडी असतो ,,,पण पाहणाऱ्या रसिकांच्या गर्दीत आपल्या चित्रात हरवणारा एखादा तरी असतोच ना.

तर मग आनंद घ्यायचाय ना,,,,,