कैलासाकडे जाता-जाता २८/०९/२०१५ सुनील बांबल

गेले १० दिवस कसे आनंदचे वातावरण होते. रोज गणेशा ची आरती मोठ्या उत्साही मनाने होत होती . खरच किती मज्जा येत असे, माझी ७ महिन्याची ओवी ,,आरती सुरु झाली की , तीला फार मज्जा वाटायची. सर्व आरती करीत असताना तीला अजून बोलणे येत नसूनही ती लांब लांब सूर काढून ,टाळ्या वाजवून आपणही आरतीत सहभागी आहोत हे दाखावत असे .
जय जय ( देव ) कुठे असे विचारले असता कौतुकाने ती गणेशाच्या मूर्तीकडे बघायची , खुश व्हायची .
आज सकाळी उठल्यानंतर तिला विचारले ,,,जय जय कुठे बेटा ?
आणि तिने गणेशाच्या मूर्तीकडे बघितले, मी तिच्या चेहऱ्यावरील भाव टिपले,,,ते रोज सारखे नव्हते . कारण तिला तिचा जय जय तेथे दिसला नाही .

मी काल घरच्या गणपती ला विसर्जित करायला गेलो , सोबत भावाची मुल ,मुली होती . गणपती आम्ही घराजवळील विहिरीवर विसर्जित करायसाठी निघालो ,,,पूर्वी पाण्याचा दुष्काळ होता त्यावेळी या विहिरी चे पाणी आम्ही पिलो होतो. आज कुणीही त्या विहिरीचे पाणी पीत नाही ,,वापर मात्र करतात . १९६५ ची हि विहीर जिच्या वर मारोती संस्थान ची निशाण दिसते . विहिरीवर पोचल्या नंतर तेथे हि आम्ही आरती करत असताना सहजच माझ लक्ष त्या गणरायाकडे गेले . बघतो तर काय गणराया रडत होते ,,त्यांच्या डोळ्यात अश्रू दाटून आले होते.
मी आरती करता -करता डोळ्याच्या इशाऱ्याने च विचारले ,,,काय झाले राव ?
असे डोळे का भरून आणलेत ?

बाप्पा ने अगोदर माझ्या प्रश्नाकडे लक्ष दिले नाही ,,,पण न राहून शेवटी म्हणालेच,
अरे तुला सांगतो ,,,,आज गल्लो गल्ली गणेश मंडळे झाली आहेत. मोठ मोठी वर्षानुवर्षे चालत आलेली . पण खर सांगतो मला बाल गणेश मंडळात यायला खूप खूप आवडते. या बाल मंडळातील बालके माझी भक्तिभावाने आणि आनंदाने सेवा करतात. मला खूप आनंद होतो . त्या बालकाची सांगत मला खूप आवडते .अनंत चतुर्थी चा दिवस जवळ आला की माझ्या मनाची चूळबुल मला दु:खी करते. तस मला जावस वाटतच नाही …. पण काय करणार , मला ही माझ्या आई बाबा ची अन कार्तिक दादा ची आठवण येते. आणि हो आमचा नंदी सुद्धा मला सोडून राहत नाही. बाबा तपश्चर्ये ला बसल्यावर त्याला खेळायला सोबत राहत नाही ना. म्हणून मला जाव लागत .
नाइलाज असतो माझा म्हणून तर मी पुढील वर्षी येण्याची ग्वाही देऊन परतीच्या प्रवासाला लागतो .

खरतर लोकमान्य टिळक मुळे मी सार्वजनिक झालो , त्यांच्यामुळेच माझी भक्ताशी फार जवळून ओळख झाली नाही का ?
आईबाबा च्या परवानगी ने मला मस्त १०/११ दिवस भक्तामध्ये राहण्याची संधी मिळाली. त्यांनी मला बोलाविले अन मी हि आलो . त्या निमित्ताने सार्वजनिक मंडळे स्थापन झाली . इंग्रज राजवटीत जमाव बंदी असल्याने लोकमान्यांनी मला बोलवले जेणे करून या निमित्ताने का होईना ,,लोकांना एकत्र आणता येईल. त्यांना स्वतंत्र लढ्यासाठी प्रेरित करता येईल ,भाईचारा वाढेल,आपापसात प्रेम निर्माण होईल.स्वातंत्र्यासाठी सर्व पेटून उठतील,,,,,त्या वेळी बर्याच गोष्टी पूर्ण झाल्याही . अनेक जन स्वातंत्र्यासाठी तयार झालेही ,लढले ही ,,,माझे कायमचे भक्त ही झालेत आणि आजही आहेत ,,,हे पाहून मी त्यावेळ पेक्षा आज तसा जास्तच आनंदी होतो.
प तरीही या हर्षाने प्रफुल्लीत झालेली मनाची किनार आज थोडी दु:खी ही होते . ,,,हे ऐकून मला हि थोडा धक्काच बसला.
न राहवून मीच विचारले
बाप्पा नेमके झाले तरी काय ?
आमच काही चुकले काय ?
तुमच दु:ख चे कारण समजू शकेल काय ?
असे अनेक प्रश्न मनात येत होते …मी असे विचारात असतानाच बाप्पा म्हणाले ,,,अरे थांब किती प्रश्न विचारशील ….
मला सर्वच प्रिय आहेत ,,बाल गणेश मंडळाची स्थापना केल्यापासून ते आज पर्यंत मोठ्या उत्साहाने तुम्ही मला वाजत गाजत आणता ….
मोठमोठे देखावे ,साज ,मक्खर करून माझी मुखामाची व्यवस्था करता .

त्या मुळे मला खूप आनंद होतो,मी प्रसन्न असतो . माझा उंदीर ही खुशीत असतो ,,रोज त्याला लाडू ,मोदक,साखर ,खोबरखीस सारखे पदार्थ जे खायला मिळतात . पण तरीही मी तुमच्यावर काही गोष्टीवर काही मंडळातील काही भक्तावर नाराज झालोय ,,,,मंडळे माझ्या नावाने मोठमोठ्या देणग्या वसूल करतात ,त्याचा दुरुपयोग करतात ,,,आपापसात भांडण करतात आणि काही तर माझ्या समक्ष पत्त्याचा डाव मांडतात .या भक्तामुळे मला पत्त्याचे डाव हि माहित झालेत. त्यातील एखादा भक्त हरतो एखादा जिंकतो ,,,,एकाच वेळी भक्ताचे दु:ख आणि आनंद बघवत नाही मला आणि ते हि पत्त्या सारख्या वाईट मार्गातून मिळालेले.
फार वाईट वाटते मला .

किमान जाता जाता मी आशा करतो दर वर्षी च कि ,,,,,, पुढील वर्षी तरी मंडळातील माझे भक्त असे वागणार नाहीत . लोकमान्यांच्या विचारला जगतील ,,त्याचे अनुकरण करतील ,,,अजूनही मी आशावादी आहे.
माझे खूप कमी भक्त वाईट मार्गावर आहेत ,,,ते त्या मार्गाहून चांगल्या मार्गावर यावे यासाठी माझा खटाटोप असतो .
मी गणरायाकडे पाहतच राहिलो.
आणि तेव्हड्यात भानावर आलो ,,गणपती बाप्पा ला निरोप देण्यासाठी आम्ही मूर्ती विहिरी तील पाण्यात टाकली.
पाण्यात बघितले ,बाप्पा कैलासाकडे निघाले होते ,,,हिमालयाच्या दिशेने .
ते जाता जाता थबकले आणि म्हणाले तुला एक सांगायचो विसरलो तुम्ही मातीच्या मूर्ती घेत जा ,,,प्लास्टर च्या मूर्ती पाणी दुषित करतात त्यामुळ जलचर प्राण्यांना जीव गमवावा लागतो ,,,,आणि हो गाणे थोडे चांगले लावत जा की राव.

माती च्या रूपातील माझी प्रतिकृती खरच आवडेल रे ……
येतो मी आता ….
भेटू पुढील वर्षी ……।

सुनिल बांबल